Filmowa adaptacja tej niebywale frustrującej sytuacji, kiedy chcesz napisać "penis", ale autokorekta ciągle zmienia na "tenis", za to jak ten jeden jedyny raz chcesz napisać "tenis", to od niechcenia wskakuje "penis".

Nie powinienem tego robić, ale czerwone okulary Jessego Plemonsa z tego filmu są slay af i totalnie włączam je do swojej letniej stylówki.

Podświadomie celowo pomijam w tej recenzji nazwisko jak i w ogóle funkcję reżysera tego filmu, bo nie mieści mi się w pale, że nad tym stała i czuwała jedna osoba, a nie zestaw partyjnych decydentów próbujących wycisnąć cały wachlarz ordynarnych w swej patetyczności frazesów.

Jeżeli skłoniłem Cię do wyszukania znaczenia słowa "anachoreta", to już wypełniłem misję edukacyjną.

Astrofizykiem nie jestem, ale widziałem Rodzinę Soprano i wydaje mi się, że problem trzech ciał polega na tym, że jeszcze dwa ciała jeszcze da się samodzielnie przewieźć i ukryć, ale problem pojawia się przy trzecim ciele.

Filip Pławiak tak dobrze nauczyl się w Białej odwadze mówić w obcym języku, że w Rojście: Millenium mówi Fronczewskim.

Polska propozycja do listy: my twink boyfriend turned into a genocidal dictator.

Chciałbym wierzyć, że Robert Downey Jr. zdobył Oscara za wspaniałą kreację w Oppenheimerze, ale jestem na tyle przesiąknięty cynizmem, że czuję, że wygrywa za bycie symbolem hollywoodzkiej nadziei - możesz jako nepobaby przećpać i przearesztować sobie doszczętnie karierę, ale jak jesteś biały, bogaty i z koneksjami to i tak wrócisz na szczyt, zapłacą ci górę kabony i dadzą figurkę. To, że bardzo ostrożnie zasygnalizował to prowadzący Jimmy Kimmel, zaraz obok wyśmiania Roberta De Niro w twarz, że się ugania za małolatami, było najbardziej kontrowersyjnymi momentami tegorocznej gali. Ale był piesek, całość trwała krócej niż Czas krwawego księżyca, Poor Things i Zone of Interest z tarczą, nawet nie mam na co narzekać, znaczy mógłbym, ale nie jestem do końca pewny czy fani Billie Eilish nie są tak mściwi jak swifciary.

przebacz mi osobo słuchająca, myślałem że jak sobie siądę i bez zbędnego przygotowania tylko odczytam nominacje to wyjdzie szybko, krótko, przyjemnie, a wyszło jak zwykle. w pakiecie oferuję równie zwięzłą i bolesną recenzję American Fiction. natomiast recenzje pozostałych filmów nominowanych w głównej kategorii uszeregowane, tak jak ja bym je uszeregował można znaleźć poniżej: 10. The Holdovers 9. American Fiction 8. Oppenheimer 7. Past Lives 6. Barbie 5. Killers of the Flower Moon 4. Anatomy of the Fall 3. Maestro 2. Zone of Interest 1. Poor Things

Ujeżdżanie czerwi przez bezkresną pustynię ustanawia kolejny, nierealistyczny standard dla publicznego transportu.

Czy to aż taka zbrodnia marzyć o małym domku za miastem, z ogródkiem, dziećmi, psem i mężem pnącym się po szczeblach korporacyjnej drabiny? Tak. Ale to zależy od sąsiedztwa.

Był chłop, nie ma chłopa. Tak po prostu. To tak jak z Kennedym, jego głowa sama z siebie tak zrobiła.

Tak, wrzuciłem do tytułu trzy losowe słowa klucze. Alternatywą było "cuckolding", "Judaizm" oraz "Katarzyna Dowbor" więc mogło być gorzej.

Tłumaczenia twórców, że no Tarantino to może nie tak bardzo, prędzej Peckinpah, to poziom wyparcia godny kibica polskiej reprezentacji w piłkę nożną, który wylicza matematyczne szanse na baraże, jeżeli nasi strzelą 28 bramek w następnym spotkaniu, a trzy inne drużyny zginą w katastrofie lotniczej

A co gdyby zamiast nietoperzy Bruce Wayne bałby się swojej tłamszonej homoseksualności?

Do pełni szczęścia zabrakło mi odwagi w tłumaczeniu, żeby pójść na całość i przetłumaczyć imię Godwina na swojskiego Bożydara. Lanthimos by tego chciał.

Akademia Pana Kleksa zestarzała się tak mocno, że „dwuznaczność” nazwiska głównego bohatera jest kompletnie nieczytelna dla najmłodszego pokolenia – dlatego atramentowy „kleks” został zastąpiony... ptasim gównem. I jest w tym jakiś porządek, że ta nowa Akademia Pana Kleksa będzie się kojarzyć ludziom z ptasim gównem.

Dla wiernych i regularnych słuchaczy nie byłoby niespodzianek, więc po co miałbym mówić to co już wiecie. Dlatego, żeby jednak niespodzianki się znalazły i dlatego żeby podsumowywać szerzej niż tylko moje własne upodobanki, zaprosiłem Karolinę Sołtys z Radia LUZ, żeby także wyszczególniła swoje ulubione filmy (i jeden serial!) roku 2023. Top 10 Karoliny: [trzeba posłuchać żeby się dowiedzieć]TotemTalk to MeSiostrzeństwo świętej saunyCzas krwawego księżyca La Chimera Niedźwiedzie nie istniejąMaestroPolne drogi mają smak soliTori i Lokita Top 10 Józefa: [tu trzeba posłuchać żeby się dowiedzieć]Dream ScenarioMaestroPrzejściaThe KillerKillers of the Flower MoonBarbieBulion i inne namiętnościPast LivesEileen

Albo to ja wchodzę w wiek senioralny, albo to rzeczywiście jest tak śmieszne, bo waliłem ręką ze śmiechu w kolano.

Moją ulubioną kontrowersją wokół nowego filmu Bradleya Coopera, było nakręcanie jeszcze przed premierą narracji, że charakteryzacja obejmująca powiększenie nosa w odniesieniu do postaci o żydowskich korzeniach jest formą obrzydliwego antysemityzmu na równi z blackface'm. Niestety, drama została dość szybko ucięta przez dzieci Leonarda Bernsteina, które po obejrzeniu Maestro stwierdziły, że przecież ojciec miał duży nos, a Cooper wygląda identycznie jak on. Myślę, że to lepsze wyróżnienie niż jakikolwiek Oscar.