Í þessum lokaþætti, í bili að minnsta kosti, lítur Pétur aðeins til baka á þættina 24. Vangavelturnar í þessum þætti er um sjálfið okkar eða egóið. Hvar eru skilin á því að vera fullur af sjálfum sér, egóisti eða vera ekki nógu góður við sig? En hver er munurinn á að njóta en ekki þjóta og að hafa gaman? Eða er það sami hluturinn? Síðasta vangavelta hlaðvarpsins er svo um það hvað það er að vera farsæll? Kannski er það að vakna brosandi á hverjum degi…

Í þessum þætti talar Pétur um birtingarmynd jólanna, kannski ekki síst fyrir börnin. Jólin eru barnsleg eftirvæntingin, það eru ýmsir viðburðir, það er uppbygging alla aðventuna, dagatal, skór í glugga og álfur sem gerir óskunda.Svo kemur jóladagur og þá eru pakkarnir uppteknir, ekkert í skónum, ekkert dagatal og álfurinn farinn heim. Eru jólin því bara eftirvæntingin og tilhlökkunin? Því getur hver og einn svarað fyrir sig.

Í þessari viku er litið til aðventunar sem senn gengur í garð. Pétur ræðir um neysluhyggju okkar, um kvíðann sem getur dunið yfir þegar jólin nálgast, jólakvíði. Það þarf að finna réttu gjafirnar og standa sig í jólaboðum en svo þarf líka að huga að heilsunni og réttu buxnastærðinni. Hún getur verið breytileg ef þú ætlar til dæmis að smakka alla jólabjórana sem koma á markaðinn. Eða fara á öll jólahlaðborðin sem eru í boði á svæðinu. Svo getur aðventan, sem er oft með marga viðburði í boði, kallað á svokallað fomo (fear of missing out) sem í hinum ágæta sjónvarpsþætti Kappsmáli er þýtt sem útundanótti. Er aðventan farin að teygja sig full mikið inn í nóvember með til dæmis jólalögum, öli og matarveislum?

Í þessum 22.þætti veltir Pétur fyrir sér hvers vegna sumir ná oft meiri árangri en aðrir. Er það heppni og vinnusemi eða kemur fleira þar við sögu? Er einhver sérstök heppni sem fylgir sumum, eins og til dæmis íþróttafólk sem er sigursælt. Eða er þetta klippt og skorið, þú verður bara að leggja meira á þig? Er kannski eitthvað yfirnáttúrulegt við suma sem til dæmis gera gull úr öllu sem þeir snerta? Eða er það trúin sem sumir hafa á sjálfa sig, það sem skilur á milli hvort þú nærð árangri eða ekki? Stöðva efasemdir suma? Þessar raddir innra með okkur sem segja okkur að við getum þetta ekki eða að þetta verði vonlaust.

Í þættinum skoðar Pétur draugamenningu á Íslandi. Er hún til? Vitnað er í gamlar heimildir um miðilstörf Láru miðils, sem staðin var að svindli þegar hún hélt skyggnilýsingarfundi. Við heyrum frásögn konu sem bjó í húsi með miklum reimleikum og heyrum hvernig undarleg hegðun kattarins hans Péturs og óútskýranleg hljóð áttu sér stað við gerð þáttarins. Engar fullyrðingar eru um tilvist drauganna, því það hefur hvers sína trú á því

Í þessari viku er það fyrri hluti af tveimur sem fjallar um drauga, fyrirboða og aðrar víddir. Í þættinum eru skoðaðir samanburðir á draugatrú Íslendinga síðustu 50 ár og meðal annars skoðaðar nýlega rannsóknir í þeim efnum. Einnig fáum við að heyra sögu af einstakling sem dreymdi fyrir náttúruhamfarir fyrir nærri 30 árum.

Þessa vikuna veltir Pétur fyrir sér hvernig skal greina kjarnann frá hisminu þegar einhver gefur ráð um eitt og annað. Eins og til dæmis heilsuráð, hvaða starf þú átt að taka eða bara hvernig skuli bregðast við einhverjum aðstæðum. Að vera rangur maður eins og segir í laginu getur komið til þegar viðkomandi hlustar á margar mismunandi ráðleggingar en hefur ekki sjálfstraust til þess að standa mér sínum. Og mögulega getur samanburður leitt til óhamingju. Þá er nokkrum áhugaverðum spurningum slegið inn í google, eins og til dæmis: Hvernig verð ég 100 ára og áhugaverð svör sem koma þar í ljós.

Í þessari viku er grein sem birtist á Akureyri.net í janúar sl.að mestu umfjöllunarefnið. Þar var fjallað um málefni sem þá voru í fréttum og fjölluðu um karla í samskiptum við konur. Líka um að konur gætu ekki þetta eða hitt. Pétur vitnar í ýmislegt sem í gegnum tíðina hefur þótt kerlingalegt að gera eða ýmislegt sem karlar eiga að gera en konur geta ekki. Til dæmis fyrir 25 árum hafi börnin hans verið spurð hvort mamma þeirra hafi bakað heimabakaða brauðið en þá hafi þótt skrítið þegar þau svöruðu;”nei, pabbi bakaði það”. Megininnihald þáttarins er: Hann, hán, kvár, hún eða hvað sem þú skilgreinir þig, allir geta borið áburðarpoka eða lakkað neglur.

Pétur er að velta fyrir sér völdum og stjórnunarháttum. Spyr hvort það sé algengt að með auknum völdum fari fólk að snúa meira á sannleika og heiðarleika? Eru þegnar þessa lands aldrei ánægðir og gagnrýna innihaldsslaust allt sem gert er við stjórnun landsins? Varla fer einhver út í pólitík til þess að hugsa eingöngu um eigin hagsmuni? Eigum við flest erfitt með peninga og völd, sem leiðir til þess að við gerum allt til að okkur gangi sem best og skítt með hina? Til þess að rýna betur í málin fer Pétur á alnetið til að skoða betur hvað til dæmis hugtök eins og kapítalismi þýðir. Eða sósíalisti. Niðurstaðan fæst hjá hverjum og einum. Þó kemur fram að í gegnum broslegar útskýringar á hugtökum og útskýringum, þá leynist mögulega einhver sannleikur í gegnum húmorinn.

Í þessari viku er Pétur rétt nýkominn frá ferðalagi frá Ítalíu og situr við gluggann með haustlægðina í bakgrunni og ræðir um ferðalög okkar Íslendinga síðustu 50 ár. Hvernig við hegðum okkur í dag í samanburði við til dæmis fyrir 50 árum þegar við fórum á sólarströndina. Að einu sinni voru myndaalbúm skoðuð hjá ferðalöngum sem voru á sólarströnd, tollurinn og Tobleron yfir ferðasögunni en núna, kemur hún samstundis á samfélagsmiðlum. Einnig tala Pétur um að honum þyki hálfgerð rómantík yfir sögnum af ferðum Íslendinga til Spánar sjötíu-og eitthvað, þegar við vorum eins og íslenskir víkingar í ránsferð, sem í því tilfellinu var ódýrt áfengi. Margt hefur því breyst og þá er ástæða til að spyrja; hvernig verður þetta eftir 40 ár. Mun allt breytast jafn mikið varðandi ferðalög eins og það hefur gerst á síðustu 40 árum? Eina fullyrðingin varðandi ferðalög sem sett eru fram í þættinum er, að heima er alltaf best.

Þátturinn er frá Ítalíu að þessu sinni eða frá Lake Como þar sem Pétur fer yfir menninguna á staðnum eins og hún kemur honum fyrir sjónir.Hann veltir fyrir sér matarmenningu, lífsgæðakapphlaupi og ýmsu fleira.

Í þættinum þessa vikuna fjallar Pétur um það að reyna of mikið. Meginefni þáttarins er komið úr gamalli bloggsíðu Péturs. Þar er vitnað í bók sem segir frá lærling ræða við lærimeistar sinn um leggja sig fram til að ná settu marki. En svörin hjá lærimeistaranum eru á þá leið, að ef þú reynir of mikið þá tefurðu fyrir þér. Hvernig getur eiginlega staðið á því?

Í þessari viku veltir Pétur fyrir sér hvort heimurinn fari versnandi. Þær vangaveltur eru út frá því hvað fólk setur á samfélagsmiðla. Í þættinum er farið yfir að almenningur hafði ekki rödd hér áður fyrr til þess að tjá sig opinberlega en nú hafa allir sem vilja sinn eigin miðil. Tekin eru dæmi frá kommentakerfinu, hversu rætin og ógeðfelld þau geta verið. Því liggur beinast við að spyrja hvort mannfólkið sé verra en áður eða er slæmur hugsunarhátturinn að koma upp á yfirborðið sem var ekki áður en allir höfðu aðgengi í miðlana.Tekin eru dæmi úr kommentakerfi fréttamiðils og óhætt er að segja að það sé ekki fyrir viðkvæma.

Í þessari viku vitnar Pétur í Bítlalagið Yesterday, um skyndilegar breytingar sem geta orðið í lífinu og að allt getur breyst á augabragði.Út frá þeim vangaveltum þróast spjallið út í nægjusemi og hvernig vandamál okkar geta jafnvel verið sjónarmið, frekar en vandamál. Þegar við stöndum frammi fyrir til dæmis því að missa heilsuna, þá er skiptir lægðin yfir landinu eða há verðbólga mun minna máli. En eins og alltaf eru þetta vangaveltur sem eiga mörg sjónarmið og lausnin á lífsgátunni er ekki að finna í þættinum. Vekur þó mögulega upp ný sjónarhorn.

Þessi þáttur er nokkurs konar framhald af þarsíðasta þætti, þar sem fjallað var um að vera eða ekki vera-eitthvað. Nú er farið aðeins dýpra í það og talað um góða fólkið, sem samkvæmt Pétri eru mögulega þeir sem telja sig yfir aðra hafna. Og þá liggur beinast við að skoða hvað snobb er, því það er mjög líklegt að við tölum um snobbað fólk með ýmsum mismunandi meiningum.

Nútíminn er truntameð tóman grautarhausHjartað það er hrímað því heilinn gengur laus (Sigurður Bjóla Garðarsson) Í þættinum er Pétur að velta fyrir sér hvernig er best að fanga núið. Var þetta betra hér áður fyrr, fyrir 30-40 árum þegar við gengum hægar og gátum bara beðið eftir póstkorti frá útlöndum í marga daga og þá var ekkert DHL. Erum við orðin of kröfuhörð. Eins og oft áður leysir Pétur ekki þessa lífsgátu en dregur vissulega fram nokkur sjónarhorn.

Í þessari viku eru efnistökin; að vera eitthvað. Hvað er að vera eitthvað? Er það frægð og frami, peningar eða að ná akkúrat þeim markmiðum sem þú ætlaðir?

Í dag er dónaskapur efstur í huga Péturs og reynir hann að horfa á það í aðeins víðara samhengi. Hvað er dónaskapur og hvernig verðum við dónaleg? Er mögulegt að dagsform okkar sem verðum fyrir dónaskapnum spili þar inn í, þannig að okkar upplifum sem verðum móðguð hafi meiri áhrif en okkur grunar?Skiptir meira máli hvernig þú segir hlutina fremur en hvað þú segir?

Í þættinum veltir Pétur fyrir sér hvað það er að vera sérstakur. Erum við skrítin ef við erum öðruvísi en aðrir? Við hvað miðum við?Ýmsar hliðar skoðaðar sem og ýmsar staðalímyndir.

Í þessari viku fyrir verlsunarmannahelgina segir Pétur sögu frá einni slíkri helgi, sem gæti verið sönn en líður þó alls ekki fyrir sannleikann. Sagan segir af þremur drengjum sem fara á útihátíð en þurfa að hafa mikið fyrir því að fela vínið innan í hurðum bílsins eða að minnsta kosti þar sem gæslan við hliðið á hátíðinni, finnur það ekki.  Svo þegar kemur að því að tjalda, þá komast þeir að því að áherslan hefur verið full mikil á vínið því ýmislegt annað gleymdist. Þeir lenda í ýmsum ævintýrum en aðal málið er að þeir hafa nóg af víni og læra þarna, þá miklu listgrein að fá sér afréttara enda er þetta helgi áhrifabreytinga.